Δεν είναι λίγοι οι αξιόλογοι ερευνητές και οι συγγραφείς που έχουν αφιερωθεί στην διαλεύκανση του μυστηρίου των UFOs και των περίεργων αναφορών που τα συνοδεύουν. Οι θεωρίες και η ειλικρίνεια τους ποικίλουν, όμως κανένας τους δεν έχει πλησιάσει σε ένα περιεκτικό αποτέλεσμα που να περιλαμβάνει το σύνολο των δεδομένων αυτού του περίπλοκου ζητήματος. Έτσι κάποιοι επιμένουν στις αποσπασματικές και προκατειλημμένες ερμηνείες τους, που μας αναγκάζουν να λάβουμε υπόψη μας ορισμένα μόνο στοιχεία εις βάρος άλλων, ενώ άλλοι φαίνεται να έχουν αποδεχτεί το ακατανόητο ως μια θεμελιώδης και ουσιαστική πτυχή των UFOs και προτείνουν να μάθουμε να ζούμε με αυτό το αξεδιάλυτο μυστήριο.
Ανάμεσα στους διάφορους ερευνητές που έχουν προσπαθήσει να δώσουν απάντηση στο αίνιγμα των αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων, ο δρ. Ζακ Βαλλέ κατέχει περίοπτη θέση. Γεννημένος στην Γαλλία, ο Βαλλέ σπούδασε αρχικά μαθηματικά στην Σορβόννη, απέκτησε μεταπτυχιακό στην αστροφυσική από το πανεπιστήμιο της Λιλ, και μετά την εγκατάστασή του στις ΗΠΑ έλαβε διδακτορικό στην πληροφορική από το πανεπιστήμιο Northwestern. Στην Αμερική, ο Βαλλέ έγινε στενός συνεργάτης, φίλος και μαθητής, του δρ. Άλλεν Χάϊνεκ, ο οποίος εκείνη την περίοδο ήταν ακαδημαϊκός σύμβουλος στο πρόγραμμα «Blue Book» της Πολεμικής Αεροπορίας για τα UFOs. Ο Βαλλέ συνέβαλλε επίσης στην ανάπτυξη του πρώτου προγράμματος χαρτογράφησης του πλανήτη Άρη για λογαριασμό της NASA, αργότερα διεύθυνε ένα πρόγραμμα για την δημιουργία του Arpanet, μιας πρώτης μορφής του Διαδικτύου, ενώ από το 1987 εργάζεται ως σύμβουλος επενδύσεων και διευθυντής επιχειρήσεων. Παράλληλα, όμως, ως δεινός ερευνητής και συγγραφέας πολλών καινοτόμων βιβλίων, ο Βαλλέ έχει αναδειχθεί σε έναν από τους σημαντικότερους ουφολόγους και σε έναν από τους πιο αυθεντικός στοχαστές σε αυτόν τον τομέα.
Αρχικά ο Βαλλέ ήταν από τους πρώτους επιστημονικούς υπερασπιστές της θεωρίας ότι τα UFOs μπορεί να είναι εξωγήινα σκάφη. Στο πρώτο του βιβλίο, «Anatomy of a Phenomenon», υποστήριξε ότι «μέσω της δραστηριότητας των UFOs μπορούμε ήδη να διακρίνουμε πώς θα ήταν το περίγραμμα μιας εκπληκτικά σύνθετης νοήμονος ζωής έξω από την γη». Στο επόμενο έργο του το «A Challenge for Science, The UFO Enigma», επιχείρησε μαζί με την γυναίκα του, ψυχολόγο Τζανίν Βαλλέ, να πιέσει την επιστημονική κοινότητα να εξετάσει τα στοιχεία σχετικά με τα UFOs υπό αυτή την οπτική.
Αργότερα, όμως, η αξιολόγηση του Βαλλέ για το φαινόμενο των UFOs φαίνεται να αλλάζει, να εμπλουτίζεται και να γίνεται πιο σύνθετη. Στο επόμενο βιβλίο του, «Passport to Magonia», συγκεντρώνει πολλούς φολκλορικούς «μύθους», από κελτικές ιστορίες για ξωτικά, βιβλικές αναφορές και μεσαιωνικές εξιστορήσεις που περιγράφουν την εμφάνιση «επισκεπτών» από αλλού. Ο Βαλλέ υποστηρίζει ότι μοιάζουν εντυπωσιακά με τις σύγχρονες επαφές με τα UFOs. Έτσι, υιοθετεί την άποψη ότι σήμερα έχει δοθεί μια διαστημική χροιά σε ένα διαχρονικό φαινόμενο που παίρνει διαφορετικές θεωρήσεις και οπτικές δια μέσω των διαφορετικών ιστορικών πλαισίων όπου εμφανίζεται. Και υποστηρίζει πως, απ’ όσο μπορούμε να τα προσεγγίσουμε, τα UFOs αποτελούν ένα κοινωνιολογικό φαινόμενο, τουλάχιστον ως προς τα αποτελέσματά του, ένα σύνθετο «σύστημα ελέγχου», που διαμορφώνει την ανθρώπινη κοινωνία κατά την διάρκεια χιλιετιών ως «μία αλληλεπίδραση μεταξύ της πραγματικότητας και της συνείδησης».
Η πρώτη εμπειρία
«Πάντα σκεφτόμουν», αναφέρει ο Βαλλέ, «ότι αν υπήρχαν UFOs, οι αστρονόμοι θα τα έβλεπαν και θα μας το έλεγαν, αλλά η πρώτη μου δουλειά ως αστρονόμος με απογοήτευσε ως προς αυτό». Οντως ο ίδιος εργάστηκε στο αστρονομικό παρατηρητήριο του Παρισιού, ως μέλος μιας ομάδας που παρακολουθούσε τις τροχιές των δορυφόρων. Ξαφνικά, βρέθηκαν να παρακολουθούν αντικείμενα που δεν ήταν δορυφόροι, ούτε κάτι άλλο αναγνωρίσιμο. Μια νύχτα πήραν ένδεκα σημεία της τροχιάς ενός από αυτά, με σκοπό να τα περάσουν στον υπολογιστή και να υπολογίσουν την τροχιά του. Τότε πρόσεξαν ότι επρόκειτο για ένα αντικείμενο «αντίθετης τροχιάς», δηλαδή κινούνταν αντίθετα από την περιστροφή της γης. Όμως, εκείνη την εποχή δεν υπήρχε κανένας πύραυλος αρκετά ισχυρός ώστε να προωθήσει έναν τέτοιο δορυφόρο.
Το επόμενο πρωί, ο υπεύθυνος του προγράμματος δήμευσε τα στοιχεία και τα κατέστρεψε. Ο Βαλλέ αναφέρει ότι δεν ήξεραν τί ήταν αυτό που είχαν δει και θα μπορούσε να ήταν κάποιο παράξενο κομμάτι ανθρώπινης τεχνολογίας. Επρόκειτο ωστόσο ένα μυστήριο και αυτό που τον σκανδάλιζε ήταν ότι ο υπεύθυνος αρνήθηκε να το εξετάσει καταστρέφοντας τα στοιχεία. Η αιτία ήταν ο φόβος του εμπαιγμού. Το πρόγραμμα γινόταν σε συνεργασία με Αμερικανούς αστρονόμους, τα στοιχεία θα ανταλλάσσονταν και ο υπεύθυνος δεν ήθελε το παρατηρητήριο του Παρισιού να υποβάλλει μια έκθεση με ένα ανεξήγητο αντικείμενο στον ουρανό. Όπως ανακάλυψαν στην συνέχεια, και άλλα παρατηρητήρια είχαν κάνει ακριβώς την ίδια παρατήρηση, ενώ οι Αμερικάνοι είχαν φωτογραφίσει το ίδιο αντικείμενο, χωρίς ούτε αυτοί να προσδιορίσουν την ακριβή φύση του. Αλλωστε επρόκειτο για ένα αντικείμενο αρκετά μεγάλου μεγέθους και τόσο φωτεινό όσο ο Σείριος. Δεν θα μπορούσαν να μην το δουν.
Το Αόρατο Κολλέγιο
Τέτοιας μορφής στοιχεία και δεδομένα, που δεν μπορούσαν να ταξινομηθούν και να συζητηθούν ανοιχτά, οδήγησαν τον Ζακ Βαλλέ, τον Άλλεν Χάινεκ και άλλους έμπιστους συναδέλφους τους να δημιουργήσουν μια «κλειστή λέσχη» επιστημόνων και διανοουμένων, που συναντιόταν μυστικά την δεκαετία του ‘60 και του ‘70 και εργάζονταν ήσυχα στο παρασκήνιο. Ο Άλλεν Χάϊνεκ ήταν εκείνος που πρότεινε να ονομαστούν «Αόρατο Κολέγιο», ώστε να διατηρήσουν την βαθιά αίσθηση ότι ακολουθούσαν ένα είδος απαγορευμένης γνώσης, ότι βρίσκονταν στα ίχνη μιας νέας μορφής επιστήμης, μη αποδεκτής από τις κρατούσες δυνάμεις.
Ο Βαλλέ θα γράψει για αυτή την μικρή ομάδα ότι αποτελούνταν από νέους επιστήμονες «που περιπλανούνταν στο ναρκοπέδιο του παραφυσικού, ενός θέματος-ταμπού μεταξύ των ακαδημαϊκών αλλά και της πηγής μερικών συναρπαστικών ερωτήσεων: Τί θα έπρεπε να κάνει μια μικρή ομάδα ερευνητών όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα φαινόμενο που δεν ακολουθεί τους αναγνωρισμένους νόμους της φύσης; Πόσο μακριά θα πρέπει να προχωρήσουν ώστε να προειδοποιήσουν τους συναδέλφους τους και τον κόσμο χωρίς την ύπαρξη μιας καθορισμένης απόδειξης; Μπορούσαν να ελπίζουν πραγματικά ότι θα επηρεάσουν την ακαδημαϊκή κοινότητα που είναι εμφανώς εναρμονισμένη με την καθεστηκυία κατάσταση και εκφοβισμένη από πολιτικές επιρροές;»
Στο βιβλίο του «Τhe Invisible College», ο Βαλλέ συνοψίζει τις μελετημένες θέσεις της ομάδας. Κατ’ αρχάς επισημαίνει ότι, με τα δικά μας δεδομένα, «τα άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα δεν δείχνουν να είναι ακριβώς ούτε αντικείμενα ούτε ιπτάμενα». Συνήθως υλοποιούνται και απο-υλοποιούνται κατά το δοκούν, ελίσσονται με τρόπους που παραβιάζουν τους πιο βασικούς νόμους των πιθανών κανόνων πτήσης και συχνά συγχρονίζονται με την υποκειμενική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι μάρτυρες. Δεύτερον, με βάση τις διαθέσιμες πηγές από παλιά βιβλία και χειρόγραφα, τα UFOs φαίνεται να εμφανίζονται σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία, όπου και «ενεργούν» σύμφωνα με τους πολιτιστικούς όρους του κάθε τόπου και χρόνου. Τρίτον, φαίνεται ότι το κλειδί για το φαινόμενο των UFOs «βρίσκεται στα ψυχικά αποτελέσματα που παράγει (ή στην ψυχική συνειδητοποίηση που προκαλεί) στους παρατηρητές του», καθώς και στις αλλόκοτες αφηγήσεις τους.
Ο Βαλλέ αναφέρει χαρακτηριστικά : «Όλα λειτουργούν σαν το φαινόμενο να είναι το προϊόν μιας τεχνολογίας που ακολουθεί καθορισμένους κανόνες και σχέδια και ωστόσο υπερφυσικούς, με τα συνηθισμένα ανθρώπινα πρότυπα. Το φαινόμενο δεν έχει αποτελέσει μέχρι τώρα καμιά προφανή απειλή για την εθνική ασφάλεια και φαίνεται να είναι αδιάφορο για την ευημερία των μεμονωμένων μαρτύρων… Αλλά ο αντίκτυπός του στην διαμόρφωση της ανθρώπινης δημιουργικότητας μακροπρόθεσμα και των ασυνείδητων επιρροών, είναι πιθανότατα τεράστιος. Το γεγονός ότι δεν έχουμε καμία μεθοδολογία για να εξετάσουμε έναν τέτοιο αντίκτυπο είναι μόνο μια ένδειξη για το πόσο λίγα ξέρουμε…»
Σύστημα Ελέγχου
Σύμφωνα με τον Βαλλέ, αυτό που αντικειμενικά μπορούμε να πούμε για το φαινόμενο των UFOs, χωρίς να περιπλανηθούμε σε πολλές υποθέσεις, είναι ότι αποτελείται από βασικά τρία χαρακτηριστικά. Πρώτα, έχουμε το φυσικό φαινόμενο. Τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα κάνει την εμφάνισή του ένα φυσικό, υλικό αντικείμενο. Ό,τι ξέρουμε για αυτό είναι ότι αντιπροσωπεύει μια μεγάλη ποσότητα ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας σε έναν πολύ μικρό όγκο. Αφήνει ίχνη, αλληλεπιδρά με το περιβάλλον, εκπέμπει θερμότητα και φως και πιθανότατα μικροκύματα με πολύ ενδιαφέροντες τρόπους. Έπειτα, υπάρχει το φαινόμενο της αντίληψης. Στις λεγόμενες «στενές επαφές», οι μάρτυρες αναφέρουν πράγματα που είτε είναι παράλογα, είτε εξαιρετικά απλά σε βαθμό παραπλάνησης. Κατά τον Βαλλέ οι μάρτυρες δεν ψεύδονται, έχουν εκτεθεί σε κάτι αληθινό, αλλά δεν υπάρχει τρόπος να μάθουμε τί ακριβώς ήταν αυτό βασισμένοι στην περιγραφή τους επειδή η αντίληψή τους έχει επηρεαστεί από το ίδιο το φαινόμενο.
Πέρα από αυτά, έχουμε το τρίτο χαρακτηριστικό, το κοινωνιολογικό ή μυθολογικό. Αυτό αφορά στο τί συμβαίνει όταν αυτές οι αναφορές υποβάλλονται στην κοινωνία και εισάγονται στον πολιτιστικό χώρο. Ο Βαλλέ δηλώνει πως εδώ εντοπίζεται το πιο ενδιαφέρον στοιχείο. Ίσως αυτό που αντιμετωπίζουμε να είναι βασικά μια «κοινωνική τεχνολογία». Να χρησιμεύει δηλαδή ως ένα είδος «σκανδάλης» για να παρέχει τις εικόνες που θα αναφέρει ο μάρτυρας, οι οποίες στην συνέχεια χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν ορισμένα είδη κοινωνικών αποτελεσμάτων.
Σύμφωνα με αυτή την θεωρία, αν οι μυθολογίες και οι πεποιθήσεις μπορούν να θεωρηθούν ως τα «λειτουργικά συστήματα» του λογισμικού γνώσης και συμπεριφοράς που αποκαλούμε Πολιτισμό, τότε οι θεάσεις των UFOs μπορεί να είναι ένα είδος μυθολογικού θερμοστάτη στον πλανήτη, που έχει σκοπό να ρυθμίζει και να ελέγχει τα συστήματα πίστης και πεποιθήσεων των πολιτισμών δια μέσου των αιώνων. Καθώς σήμερα ζούμε σε μια εποχή που είναι προσανατολισμένη στην τεχνολογία, όταν βλέπουμε κάτι ασυνήθιστο στον ουρανό το σκεφτόμαστε με όρους φυσικούς. Πώς κατασκευάζεται; Πώς λειτουργεί; Ποιό είναι το σύστημα προώθησής του;
Ο χειριστής ενός τέτοιου συστήματος ελέγχου, όπως το ονομάζει ο Βαλλέ, μπορεί να είναι μια εξωγήινη νοημοσύνη, αλλά όχι αναγκαστικά. Αυτή η θεωρία μοιάζει να επαναδιατυπώνει την άποψη του Καρλ Γιούνγκ για ψυχολογικές προβολές στους ουρανούς σε περιόδους συλλογικών συνειδησιακών μεταβολών. Ο Βαλλέ αναφέρει : «Πιστεύω ότι μια πανίσχυρη δύναμη έχει επηρεάσει τον ανθρώπινο πολιτισμό στο παρελθόν και τον επηρεάζει ακόμα. Άραγε αυτή η δύναμη αντιπροσωπεύει εξωγήινη παρέμβαση ή προέρχεται αποκλειστικά από την ανθρώπινη συνείδηση;». Αυτό το ερώτημα το αφήνει ανοιχτό.
Η πρόκληση της έρευνας
Σε αυτό το άρθρο έχουμε αποφύγει την αναφορά σε περιστατικά και αποδεικτικά στοιχεία. Παρόλο που ο Βαλλέ αναφέρει αρκετές ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, θελήσαμε να δώσουμε περισσότερο βάρος στις ιδέες και τα συμπεράσματά του. Άλλωστε πολλά γεγονότα και αποδείξεις κυκλοφορούν σήμερα ευρέως. Αυτό που ο γαλλο-αμερικανός ουφολόγος θεωρεί κεφαλαιώδους σημασίας, είναι το ζήτημα της μεθοδολογίας της έρευνας.
Σύμφωνα με τον Βαλλέ, το φαινόμενο δεν έχει μελετηθεί ακόμη όπως θα του άξιζε. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ερευνητές είναι είτε στρατιωτικοί που ψάχνουν για εχθρικά αεροσκάφη και για άμεσες απειλές στην εθνική ασφάλεια, είτε απλοί ερευνητές, αφοσιωμένοι πολίτες, αλλά με περιορισμένο χρόνο και με λίγους πόρους. Επίσης, οι ερευνητές είναι συχνά προκατειλημμένοι σχετικά με την φύση του φαινομένου και έτσι μπορεί να αγνοήσουν κάποια στοιχεία. Οι Αμερικανοί ουφολόγοι, για παράδειγμα, ψάχνουν παραδοσιακά για εξωγήινα σκάφη και έτσι κάθε μη ταιριαστή μαρτυρία δεν την δημοσιεύσουν, επειδή σκέφτονται ότι θα έβλαπτε την αξιοπιστία τους. Αλλά κάθε γνήσια θέαση UFO, λέει ο Βαλλέ, έχει μερικά στοιχεία που συγκλονίζουν την λογική μας αντίληψη για τα πράγματα.
Οι συμβουλές που δίνει ο Βαλλέ για την έρευνα είναι οι εξής: δεν χρειάζεται να κυνηγάμε κάθε περίπτωση UFO που αναφέρεται. Αν μια θέαση παίρνει πολύ δημοσιότητα, παύει να είναι και τόσο πρόσφορη. Αντ’ αυτού, ο ερευνητής πρέπει να πηγαίνει σε περιπτώσεις που επιλέγει ο ίδιος. Σε περιστατικά που έχουν λάβει πολύ λίγη δημοσιότητα και που έχει ακούσει μέσω προσωπικών καναλιών πληροφόρησης. Πρέπει να διαθέτει χρόνο στην έρευνά του, να ερευνά την προσωπικότητα των μαρτύρων και έπειτα να γίνεται μέρος της σκηνής, να έρχεται όσο μπορεί πιο κοντά σε αυτό που συνέβη. Ο ίδιος δηλώνει πως βάζει σε πιο υψηλή προτεραιότητα τις υποθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων που δεν αναφέρονταν στον Τύπο ή στην κοινότητα των UFOs, επειδή απ’ την στιγμή που τα περιστατικά γίνονται μέρος της επικαιρότητας φτάνουν σε μία πόλωση, παρεισφρέουν αντιπαραθέσεις και άλλοι παράγοντες ή γίνονται κομμάτι της συναινετικής πραγματικότητας ξεφεύγοντας από τον «οριακό» τους χαρακτήρα.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, φαίνεται πως το φαινόμενο των UFOs είναι πολύ πιο προκλητικό απ’ ότι μπορούμε να φανταστούμε. Εγείρει ερωτήματα σχετικά με την συνείδηση, τη φύση της πραγματικότητας και την ανθρώπινη ιστορία πάνω στην Γη. Μας αναγκάζει να αμφισβητήσουμε αυτό που αποκαλούμε πραγματικότητα, καθώς θέτει υπό αμφισβήτηση τα «προστατευτικά γυαλιά» που έχουμε συνηθίσει να φοράμε πάνω από την νόησή μας. Και, κατά τον Βαλλέ, είναι η μεγάλη ευκαιρία μας, για να επεκτείνουμε τη σκέψη μας και να υποχρεωθούμε να εξετάσουμε το σύμπαν που μας περιβάλλει με άλλους τρόπους.
- Πηγές -
1. http://www.jacquesvallee.net/
2. http://www.dailygrail.com/
3. http://www.ufoevidence.org/documents/
4. http://www.mysterious-america.net/
5. http://ourstrangeplanet.com/
6. http://www.filestube.com/j/jacque+vallee
Who is Who: Ο Δημήτρης Αργασταράς είναι χημικός. Ταυτόχρονα ασχολείται με την Λογοτεχνία και το πεδίο του Παράξενου. Aρθρα και διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά. Στο διαδίκτυο διατηρεί την ιστοσελίδα http://argastaras.blogspot.com. Αποτελεί επίσης μέλος της συντονιστικής οικογένειας του Φόρουμ του Μεταφυσικού.
Σημείωση: Το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο εβδομαδιαίο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου, τα “Φαινόμενα”.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου