Σωκράτης Αικατερινίδης: ''Το γεγονός που με ώθησε να ενασχοληθώ με το θέμα των ΑΤΙΑ ήταν το παρακάτω περιστατικό. Στα τέλη του Αυγούστου του 1969, λίγο μετά τα μεσάνυκτα καθώς απολάμβανα ένα Νες-Καφέ μες στην όμορφη καλοκαιρινή βραδιά, ξαφνικά παρατήρησα ένα τεράστιο φωτεινό αντικείμενο που τώρα γνωρίζω ότι ήταν μητρικό ΑΤΙΑ, να διασχίζει σε σύντομο χρονικό διάστημα, τον ουρανό από την μια άκρη μέχρι την άλλη.''
Μάκης (Γεράσιμος) Ποδότας: ''Την εποχή που ασχολήθηκα με τα ATIA δεν υπήρχαν τα μέσα που υπάρχουν σήμερα. Είχαμε στη διάθεσή μας πρωτόγονες μεθόδους έρευνας. Ξεκινούσαμε μαζεύοντας πληροφορίες και επισκεπτόμασταν το μέρος όπου είχε αναφερθεί το περιστατικό. Αν υπήρχε αυτόπτης μάρτυρας ή έστω κάποιος που να είχε να αναφέρει ενδείξεις, ή ακόμα αν εντοπίζαμε κάποια ίχνη, αισθανόμασταν τυχεροί.
Γενικά η μεθοδολογία μας αφορούσε στην καταγραφή του φαινομένου, στη λήψη φωτογραφικού υλικού και στις σημειώσεις των δικών μας παρατηρήσεων. Κάποια περιστατικά σχετίζονταν με σπήλαια, οπότε αναγκαζόμασταν να διδαχθούμε αναρρίχηση και σπηλαιολογία. Και όλα αυτά για να καταφέρουμε να βγάλουμε μια άκρη και να καταλήξουμε σε κάποια εμπεριστατωμένα συμπεράσματα.''
Θανάσης Πουρναρόπουλος: ''Ήμουν βάρδια στο κέντρο εκπομπής του αεροδρομίου της Κέρκυρας. Ήταν γύρω στις 11:30 με 12:00 το βράδυ, όταν βγήκα έξω να κάνω έλεγχο (όπως συνηθίζεται) των χώρων των εγκαταστάσεων των κεραιών. Ξαφνικά, απέναντί μου στο ύψωμα των Αγίων Δέκα, είδα ένα φωτεινό αντικείμενο να διαγράφετε πολύ καθαρά. Ήταν φωτεινό και στρογγυλό σαν την πανσέληνο και πετούσε με μεγάλη ταχύτητα από ΒΔ προς ΝΑ. Η απόστασή του από εμένα ήταν περίπου 15 χιλιόμετρα. Δεν ήταν αεροπλάνο, δεν είχε φωτάκια, φαινόταν ολοκάθαρα. Ένιωσα δέος. Τις επόμενες ημέρες διάβασα στις εφημερίδες ότι τη βραδιά που είδα το ΑΤΙΑ, το είδαν και στην Αχαΐα. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να το φωτογραφήσω.''
Πάνος Κορομηλάς: ''Το βράδυ της Παρασκευής της 20ης Απριλίου του 1995, με μια φίλη αγναντεύαμε τη θάλασσα, καθισμένοι σ' ένα παγκάκι στον Φλοίσβο. Ξαφνικά είδα ένα φως στον ουρανό, το οποίο στην αρχή νόμιζα ότι ήταν αεροπλάνο. Μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου όμως διαπίστωσα ότι δεν έμοιαζε με τίποτα απ' ό,τι είχα δει μέχρι εκείνη τη στιγμή στη ζωή μου. Ήταν μια κατακόκκινη μπάλα, που την περιέβαλλε ένα άσπρο φως σαν ομίχλη. Βρισκόταν σε ύψος 1000 μέτρων περίπου και δεν έκανε καθόλου θόρυβο. Ερχόταν από τον Πειραιά και κατευθυνόταν στη Γλυφάδα. Δεν μίλησα γιατί περίμενα να δω πώς θ' αντιδράσει η κοπέλα δίπλα μου. «Ένας ιπτάμενος δίσκος!», μου φώναξε εκείνη μόλις πλησίασε το ΑΤΙΑ στην ευθεία του σημείου που καθόμασταν… και τότε θυμήθηκα αυτά που μου έλεγε ο παππούς μου.''
George Τσούκαλος: ''Μορφώθηκα σε ένα Σουηδικό οικοτροφικό σχολείο στα βουνά. Μετά το τέλος του Κομμουνισμού, το σχολείο μας δέχτηκε μερικούς καινούριους μαθητές από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Θυμάμαι να κάθομαι στην τάξη: η πρώτη μας εργασία ήταν να ζωγραφίσουμε ένα φανταστικό κάστρο, ένα ονειρικό κάστρο το οποίο επέπλεε στον ουρανό, ενσωματωμένο στα σύννεφα, με λαμπερούς πύργους φτιαγμένους από χρυσό, καταπληκτικά παράθυρα και οτιδήποτε άλλο μπορούσαμε να φανταστούμε. Όλοι μας ενθουσιαστήκαμε με την εργασία και αρχίσαμε να ζωγραφίζουμε σαν τρελοί. Όλοι μας, εκτός από τους καινούριους Ρώσους φίλους μας.
Κανείς από αυτούς δεν άγγιξε καν τα μολύβια τους. Απλά κάθονταν, μπροστά στις τεράστιες λευκές κόλλες χαρτί. Τι συμβαίνει; Γιατί δεν ζωγραφίζετε; Ρώτησε ο δάσκαλος. Η απάντηση ήταν σοκαριστική: Τι είναι το φανταστικό κάστρο; Ρώτησαν. Δεν έχουμε δει ποτέ κάτι τέτοιο. Με τι μοιάζει; Αφού δεν έχουμε δει δεν μπορούμε να το ζωγραφίσουμε. Με αυτή την παρατήρηση γίνεται κατανοητό ότι αν κάτι δεν το έχουμε δει ή δεν το έχουμε ζήσει, όπως οι θεοί που περιγράφονται στα αρχαία κείμενα, τότε δεν μπορούμε να το εφεύρουμε.''
Γεώργιος Γκιόλβας: ''Υπήρχαν οντότητες και τεχνολογία που είχαν προέλθει από το Σείριο, όπως κι όσοι λατρεύτηκαν ως «θεοί του Ολύμπου». Δικαιολογημένα τους χάρισαν «θεϊκές» ικανότητες αφού κατείχαν ασύλληπτες γνώσεις και τεχνολογία. Υπάρχουν αρκετά που δεν έχουν διατυπωθεί κι ακόμη περισσότερα που έχουν διοχετευτεί λαθεμένα και μάλιστα με τέτοιο τρόπο ώστε να μοιάζουν παραμύθια ή παρατραβηγμένη «επιστημονική φαντασία».''
Γεράσιμος Καλογεράκης: ''Η μυθολογία, πρόκειται για την απώτατη Ιστορία των Ελλήνων, η οποία ξεκινάει από τη Θεογονία του Ησιόδου. Οι θεοί που έλεγαν ήταν ουράνιες οντότητες που είχαν έρθει από άλλα αστρικά συστήματα για να φέρουν τάξη στην ανθρωπότητα. Το να λέμε «δεν υπάρχουν εξωγήινοι» και να γελάμε ή να ειρωνευόμαστε όποιον μιλάει γι' αυτούς... δείχνει απλώς άγνοια.''
Χάρης Κουτσιαύτης: ''Η παγκόσμια ελίτ, αναλωμένη στην οικονομική κυριαρχία των κρατών, θυσίασε τη χλωρίδα και την πανίδα του πλανήτη, με αποτέλεσμα σε σύντομο χρονικό διάστημα να μην φτάνει για όλους μας. Δυστυχώς φαίνεται ότι έχουμε περάσει την γραμμή της επιστροφής και το μέλλον μας είναι αναπόφευκτο. Η μοναδική μας σωτηρία απ’ότι μας δείχνουν τα τελευταία χρόνια οι κινήσεις των ισχυρών του πλανήτη είναι η επιστροφή των εξωγήινων θεών μας, όσο απίστευτο κι αν σας φαίνεται!''
πηγή
Μάκης (Γεράσιμος) Ποδότας: ''Την εποχή που ασχολήθηκα με τα ATIA δεν υπήρχαν τα μέσα που υπάρχουν σήμερα. Είχαμε στη διάθεσή μας πρωτόγονες μεθόδους έρευνας. Ξεκινούσαμε μαζεύοντας πληροφορίες και επισκεπτόμασταν το μέρος όπου είχε αναφερθεί το περιστατικό. Αν υπήρχε αυτόπτης μάρτυρας ή έστω κάποιος που να είχε να αναφέρει ενδείξεις, ή ακόμα αν εντοπίζαμε κάποια ίχνη, αισθανόμασταν τυχεροί.
Γενικά η μεθοδολογία μας αφορούσε στην καταγραφή του φαινομένου, στη λήψη φωτογραφικού υλικού και στις σημειώσεις των δικών μας παρατηρήσεων. Κάποια περιστατικά σχετίζονταν με σπήλαια, οπότε αναγκαζόμασταν να διδαχθούμε αναρρίχηση και σπηλαιολογία. Και όλα αυτά για να καταφέρουμε να βγάλουμε μια άκρη και να καταλήξουμε σε κάποια εμπεριστατωμένα συμπεράσματα.''
Θανάσης Πουρναρόπουλος: ''Ήμουν βάρδια στο κέντρο εκπομπής του αεροδρομίου της Κέρκυρας. Ήταν γύρω στις 11:30 με 12:00 το βράδυ, όταν βγήκα έξω να κάνω έλεγχο (όπως συνηθίζεται) των χώρων των εγκαταστάσεων των κεραιών. Ξαφνικά, απέναντί μου στο ύψωμα των Αγίων Δέκα, είδα ένα φωτεινό αντικείμενο να διαγράφετε πολύ καθαρά. Ήταν φωτεινό και στρογγυλό σαν την πανσέληνο και πετούσε με μεγάλη ταχύτητα από ΒΔ προς ΝΑ. Η απόστασή του από εμένα ήταν περίπου 15 χιλιόμετρα. Δεν ήταν αεροπλάνο, δεν είχε φωτάκια, φαινόταν ολοκάθαρα. Ένιωσα δέος. Τις επόμενες ημέρες διάβασα στις εφημερίδες ότι τη βραδιά που είδα το ΑΤΙΑ, το είδαν και στην Αχαΐα. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να το φωτογραφήσω.''
Πάνος Κορομηλάς: ''Το βράδυ της Παρασκευής της 20ης Απριλίου του 1995, με μια φίλη αγναντεύαμε τη θάλασσα, καθισμένοι σ' ένα παγκάκι στον Φλοίσβο. Ξαφνικά είδα ένα φως στον ουρανό, το οποίο στην αρχή νόμιζα ότι ήταν αεροπλάνο. Μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου όμως διαπίστωσα ότι δεν έμοιαζε με τίποτα απ' ό,τι είχα δει μέχρι εκείνη τη στιγμή στη ζωή μου. Ήταν μια κατακόκκινη μπάλα, που την περιέβαλλε ένα άσπρο φως σαν ομίχλη. Βρισκόταν σε ύψος 1000 μέτρων περίπου και δεν έκανε καθόλου θόρυβο. Ερχόταν από τον Πειραιά και κατευθυνόταν στη Γλυφάδα. Δεν μίλησα γιατί περίμενα να δω πώς θ' αντιδράσει η κοπέλα δίπλα μου. «Ένας ιπτάμενος δίσκος!», μου φώναξε εκείνη μόλις πλησίασε το ΑΤΙΑ στην ευθεία του σημείου που καθόμασταν… και τότε θυμήθηκα αυτά που μου έλεγε ο παππούς μου.''
George Τσούκαλος: ''Μορφώθηκα σε ένα Σουηδικό οικοτροφικό σχολείο στα βουνά. Μετά το τέλος του Κομμουνισμού, το σχολείο μας δέχτηκε μερικούς καινούριους μαθητές από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Θυμάμαι να κάθομαι στην τάξη: η πρώτη μας εργασία ήταν να ζωγραφίσουμε ένα φανταστικό κάστρο, ένα ονειρικό κάστρο το οποίο επέπλεε στον ουρανό, ενσωματωμένο στα σύννεφα, με λαμπερούς πύργους φτιαγμένους από χρυσό, καταπληκτικά παράθυρα και οτιδήποτε άλλο μπορούσαμε να φανταστούμε. Όλοι μας ενθουσιαστήκαμε με την εργασία και αρχίσαμε να ζωγραφίζουμε σαν τρελοί. Όλοι μας, εκτός από τους καινούριους Ρώσους φίλους μας.
Κανείς από αυτούς δεν άγγιξε καν τα μολύβια τους. Απλά κάθονταν, μπροστά στις τεράστιες λευκές κόλλες χαρτί. Τι συμβαίνει; Γιατί δεν ζωγραφίζετε; Ρώτησε ο δάσκαλος. Η απάντηση ήταν σοκαριστική: Τι είναι το φανταστικό κάστρο; Ρώτησαν. Δεν έχουμε δει ποτέ κάτι τέτοιο. Με τι μοιάζει; Αφού δεν έχουμε δει δεν μπορούμε να το ζωγραφίσουμε. Με αυτή την παρατήρηση γίνεται κατανοητό ότι αν κάτι δεν το έχουμε δει ή δεν το έχουμε ζήσει, όπως οι θεοί που περιγράφονται στα αρχαία κείμενα, τότε δεν μπορούμε να το εφεύρουμε.''
Γεώργιος Γκιόλβας: ''Υπήρχαν οντότητες και τεχνολογία που είχαν προέλθει από το Σείριο, όπως κι όσοι λατρεύτηκαν ως «θεοί του Ολύμπου». Δικαιολογημένα τους χάρισαν «θεϊκές» ικανότητες αφού κατείχαν ασύλληπτες γνώσεις και τεχνολογία. Υπάρχουν αρκετά που δεν έχουν διατυπωθεί κι ακόμη περισσότερα που έχουν διοχετευτεί λαθεμένα και μάλιστα με τέτοιο τρόπο ώστε να μοιάζουν παραμύθια ή παρατραβηγμένη «επιστημονική φαντασία».''
Γεράσιμος Καλογεράκης: ''Η μυθολογία, πρόκειται για την απώτατη Ιστορία των Ελλήνων, η οποία ξεκινάει από τη Θεογονία του Ησιόδου. Οι θεοί που έλεγαν ήταν ουράνιες οντότητες που είχαν έρθει από άλλα αστρικά συστήματα για να φέρουν τάξη στην ανθρωπότητα. Το να λέμε «δεν υπάρχουν εξωγήινοι» και να γελάμε ή να ειρωνευόμαστε όποιον μιλάει γι' αυτούς... δείχνει απλώς άγνοια.''
Χάρης Κουτσιαύτης: ''Η παγκόσμια ελίτ, αναλωμένη στην οικονομική κυριαρχία των κρατών, θυσίασε τη χλωρίδα και την πανίδα του πλανήτη, με αποτέλεσμα σε σύντομο χρονικό διάστημα να μην φτάνει για όλους μας. Δυστυχώς φαίνεται ότι έχουμε περάσει την γραμμή της επιστροφής και το μέλλον μας είναι αναπόφευκτο. Η μοναδική μας σωτηρία απ’ότι μας δείχνουν τα τελευταία χρόνια οι κινήσεις των ισχυρών του πλανήτη είναι η επιστροφή των εξωγήινων θεών μας, όσο απίστευτο κι αν σας φαίνεται!''
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου